Ciężka praca się opłaca!

Dawno nie było tutaj żadnego postu, a wypadałoby coś napisać. Dlatego zdecydowałam, że pochwalę się wam jak to mój mały agresorek stał się psem prawie idealnym :)

******

Mowa tutaj rzecz jasna o Bakusiu, który na ogół nie przepada za innymi przedstawicielami swojego gatunku, a zwłaszcza samcami, do których zawsze jest nastawiony bojowo. Pracujemy nad tym od bardzo dawna, ale do tej pory nie było widać większych efektów. No właśnie, do tej pory, czyli do minionego weekendu, w który pies zaskoczył mnie bardzo pozytywnie, ale o tym niżej. 

Sobota

Nie mieliśmy żadnych większych planów, więc zaczęliśmy ten dzień zwyczajnie. Rano zabawa piłką, potem miał być luźny spacerek, ale zamiast tego spędziliśmy czas z Majką i Czarkiem. To była dosyć spontaniczna decyzja i szczerze mówiąc na początku bałam się, że biały zacznie się rzucać do innego psa, zwłaszcza że to miało być ich pierwsze spotkanie. Nic bardziej mylnego, sierściuch jeszcze nigdy nie zachowywał się tak dobrze w obecności obcego zwierzaka. Nie dość, że ani razu nie było nawet żadnego warknięcia, rozumiecie? Żadnego warknięcia! To jeszcze od początku mogły razem biegać, bawić się zabawkami i jeść z jednej ręki! Kiedyś wydawało mi się to niemożliwe, a teraz? Dalej nie wierze, że to działo się naprawdę! Nawet nie wiecie jaka byłam szczęśliwa widząc, że mój pies nie zwraca uwagi na Czarka, którego kiedyś bez wahania by zaatakował. Ale to jeszcze nie koniec niespodzianek, bo drugi dzień okazał się zdecydowanie lepszy (:

Niedziela

Tutaj już ustaliliśmy sobie konkretny plan, tzn. spotkanie z Czarkiem i dodatkowo z Ganją, z którą też na początku mieliśmy małe problemy. Spacerowaliśmy z nią już wcześniej kilka razy, i większość tego czasu psy spędzały rzucając się do siebie (biały z reguły nie przepada za większymi stworzeniami bo te, które do tej pory spotkaliśmy próbowały go zjeść) więc myślałam, że tym razem też tak będzie. Ale młody postanowił być grzecznym synkiem i cały czas słuchał się mamusi. Nie zaczepiał nikogo, nie oddalał się i ładnie przychodził na zawołanie, chętnie bawił się piłką z Ganją i pływał w rzeczce oraz z zaangażowaniem wykonywał wszystkie polecenia.

Dzień zakończyliśmy wspólnym treningiem frisbee, na którym znowu poczułam dumę z tego białego stworzonka! Jeszcze nigdy nie widziałam go tak najaranego i skupionego jednocześnie. Śmiem stwierdzić, że dyski były dla niego ważniejsze niż piłka, która do tej pory zajmowała pierwsze miejsce. Nie wyrywał się kiedy trenowała jego koleżanka, grzecznie czekał na swoją kolej i starał się złapać wszystko, co rzeczywiście dało się złapać (wiecie, z moimi rzutami różnie bywa).

*****

Cały weekend oceniam na 6+ i śmiało mogę stwierdzić, że było to najlepsze psie spotkanie w którym mieliśmy okazję uczestniczyć. Wiem, że przed nami jeszcze dużo pracy, żeby wszystko było idealne tak jak w tym poście, ale dzięki naszemu małemu sukcesowi jestem jeszcze bardziej zmotywowana do pracy. Mam nadzieję, że poczynimy jeszcze większe postępy, które doprowadzą do tego, że idealność mojego psa, w końcu wypłynie na wierzch.

A co wy uważacie jako sukces w pracy z psem? Z czym się jeszcze zmagacie, a co udało wam się wypracować?
Pamiętajcie, żeby nigdy się nie poddawać, szczególnie gdy jest ciężko, bo to znak, że idziecie w dobrą stronę!
Pozdrawiamy!